به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، علی اکبر رفوگران که به عنوان اولین تولیدکننده موفق مداد و خودکار در ایران شناخته می‌شود و محور اصلی مستند «خودکار» است، وی درباره این فیلم به کارگردانی محمد ثقفی که در سیزدهمین جشنواره فیلم سینماحقیقت حضور دارد، گفت: این فیلم بیان خاطرات و تاریخچه تولید خودکار است که می تواند برای آیندگانی که تمایل دارند از گذشتگان، نحوه تلاش و رسیدن به موفقیت آنها آگاه شوند، مفید باشد و از این منظر فیلم خوبی است که به دست اندرکاران آن دست مریزاد می گویم.
وی ادامه داد: البته با توجه به شرایط موجود و امکاناتی که وجود داشت و از آنجا که من کارخانه خودکار بیک را واگذار کرده ام به فیلم یا عکس و اسناد آرشیوی دسترسی نداشتم در نتیجه ابزار معرفی چندانی در اختیارم نبود، با این وجود فیلم خوبی تهیه شده و ای کاش تصاویر آن زمان کارخانه موجود بود و در فیلم مورد استفاده قرار می گرفت تا گذشته را کامل تر نشان دهد.
رفوگران عنوان کرد: من ۲ بار از صفر شروع کردم و هر بار با دستان خالی، این روزها برخی از جوانان می گویند دوره شما با ما متفاوت است و اوضاع آن زمان آن طور بود و الان این طور است که من این موضوع را قبول ندارم. الان امکانات بیشتری به نسبت زمان ما برای جوانان فراهم است که اگر بخواهند می توانند از آنها استفاده کنند. با توجه به این که ما در صنعت و تولید در عرصه جهانی بسیار عقب هستیم باید جوانان ما به میدان بیایند و آینده صنعت و اقتصاد ایران را تضمین کنند. البته در این راه نباید ناامید و مأیوس شوند و بدانند که اگر تلاش کنند، موفق خواهند شد.
این کارآفرین برتر با بیان اینکه در دومین شروعش در عرصه تولید بعد از واگذاری کارخانه خودکار خود به دلیل موانعی که برخی از نابخردان و افراطیون اقتصادی مسبب آن بودند، به ساخت عطر روی آورد، درباره وضعیت فعلی این کارخانه اظهار کرد: درحال حاضر از وضعیت عطر بیک رضایت دارم. البته این روزها رقیب زیاد است و این بد نیست. رقیب یعنی «مراقب» و کسی که مراقب دارد دقت بیشتری در کار خود خواهد داشت.
این پیشکسوت عرصه تولید اظهار کرد: با توجه به تجربه ای که در این زمینه داشتم به دوستانی که قصد ورود به عرصه تولید و صنعت دارند، توصیه می کنم با برند خودشان شروع کنند چراکه برندسازی خود یک سرمایه گذاری است و هم اینکه در آن صورت اسیر یک گروه خارجی نیستند. تولیدکنندگان می توانند از دانش و تکنولوژی خارجی ها بهره گرفته و حداقل در ابتدای ورود با برند خارجی وارد شوند، ولی در ادامه راه با برند خودشان ادامه دهند و از آن وابستگی رها یابند.
وی در پایان بیان کرد: من در سن ۸۹ سالگی همچنان امیدوار هستم تا زمانی که زنده ام و پاهایم قدرت دارند هر روز سر کار بروم، فعالیت کنم و حتی یک شغل جدید به وجود آورم. این ها همه به خاطر پول نیست و جزوی از زندگی من است. هرچند که پول جزو ابزار کار است ولی باید حلال باشد و درست خرج شود. به قول درسی که از قدیمی ها گرفته ایم؛ بکوش و بپوش و بنوش و بده برای دگر روز چیزی بنه.
نظر شما